Pozwól sobie na bycie sobą

Bycie sobą to wbrew pozorom niełatwa sztuka.

Szczególnie kobiety, o wiele częściej niż mężczyźni, podporządkowują się całkowicie środowisku nie zważając całkowicie na własne ja. Mają przedziwną tendencję do brania na swoje barki bólu całego świata. Co niestety utrudnia bycie sobą. Obwiniają się o wszystko i to już od najmłodszych lat swojego życia. Pamiętacie ze swojej przeszłości jak dręczyło Was poczucie winy bo rodzice się rozwiedli, albo nie byłyście wystarczająco dobre w szkole, nie wystarczająco idealne? To ciągłe zamartwianie się, ciągła udręka. Kobiety, jak nikt inny uwielbiają się zamartwiać o byt, o wygląd, o to czy zadowalają swojego faceta, czy są dobrymi matkami, córkami, o to jakie są i tak bez końca. Gubią się w tej pułapce zadowalania wszystkich, całkowicie zapominając jakie to cudowne uczucie tak zwyczajnie dla odmiany po prostu być sobą.

Na szczęście, w życiu wielu kobiet przychodzi taki moment, że mówią sobie po prostu dość! Nie będę wieczną zakonnicą, nie będę wciąż przepraszać za to kim jestem i czego pragnę. W końcu nie wszyscy muszą mnie kochać. Jeśli mnie nie akceptujesz to nie, jeśli mnie lubisz, to super. Zwykle takie wybudzenie ze śpiączki przychodzi w wieku dojrzałym, krótko mówiąc po 40-ce, choć zdarzają się wyjątki wcześniej. A co z tymi wszystkimi latami?

Jak być sobą?

No właśnie jak?  Przede wszystkim musimy zdać sobie sprawę, że bycie sobą wiąże się z nauką asertywności, umiejętnością mówienia „nie”, odmawiania i życiu w zgodzie ze sobą. Ale uwaga, to wcale nie oznacza, że nagle mamy być niegrzeczni czy aroganccy lub też odmawiać wykonywania obowiązków, dlatego że jesteśmy leniwi.

Chodzi o to by zrozumieć, że każda z nas jest wyjątkowa na swój własny indywidualny sposób i nie musi z tego powodu czuć się winna czy, o zgrozo, kogokolwiek za to przepraszać, nawet jeśli wszyscy inni uważają Cię za najdziwniejszą osobę na świecie.  Każda z nas ma prawo lubić to co lubi, wygłaszać własne opinie, nie zgadzać się ze zdaniem innych, w pełni akceptować siebie lub wręcz nie znosić. Absolutnie nikt nie ma żadnego prawa mówić nam kim mamy być! To nasze życie i tylko my będzie zmagać się z losem jakie przynosi każdy dzień, a nie nikt inny. Różnorodność jest piękna, barwna i mamy prawo być różnorodne. A jeśli komuś się to nie podoba, cóż, to trudno. Ma prawo mieć takie zdanie.

Bycie sobą to również umiejętność rezygnowania z toksycznych związków, znajomości, czy innych relacji. W pracy musimy się podporządkować, to są zupełnie inne relacje. Jednakże w życiu codziennym, w relacjach ze znajomymi, czy też bliskich relacjach w związku każdy ma prawo do bycia sobą. Tymczasem słyszy się, że przyjaciół poznaje się biedzie. Kiedy jest wszystko dobrze to świetnie, a kiedy nagle coś zacznie się sypać to na nikogo nie można liczyć. Ze związkami jest podobnie, w wielu nie ma mowy o partnerstwie, o szacunku i akceptacji drugiego człowieka. Jakże często słyszy się o kobietach, które dają z siebie wszystko, a i tak spotykają się z niezadowoleniem i odrzuceniem. Po czym obwiniają się, że być może mogło zrobić coś inaczej, że może jednak nie zrobiły wszystkiego jak trzeba. No ludzie, to woła o pomstę do nieba. Nie traćmy czasu i życia na podporządkowanie się i odgrywanie ról narzucanych przez bliskich.

Pozwólmy sobie na bycie sobą.

Anglojęzyczna blogerka, Tomi Hammer napisała „List do córki”, który został przekształcony w książkę. Okazał się ogromnym hitem nie tylko dlatego, że to przesłanie ma umocnić nas od najmłodszych lat byśmy nie przepraszali za bycie sobą, ale również dlatego, że wszystkie pieniądze ze sprzedaży książki przeznaczone są na szczytny cel w postaci wsparcia młodych kobiet.

Do mojej córki, 

Nie przepraszaj, gdy ktoś inny wpada na ciebie.  Nie mów „przepraszam za taki ból”. Nie jesteś bólem. Jesteś osobą myślącą i czującą, która zasługuje na szacunek.

Nie wymyślaj powodów, dla których nie możesz wyjść z facetem, z którym nie chcesz wyjść. Nie jesteś nikomu winna wyjaśnień. Proste „nie, dziękuję” powinno być wystarczające.

Nie myśl zbyt wiele nad tym, co jesz przy innych. Jeśli jesteś głodna, jedz co chcesz. Jeśli chcesz pizzę, nie bierz sałatki tylko dlatego, że w pobliżu są inni ludzie. Zamów cholerną pizzę. 

Nie zapuszczaj długich włosów tylko po to, aby komuś innemu się spodobać. 

Nie zakładaj sukienki, jeśli nie chcesz.

Nie zostawaj w domu, bo nie masz z kim wyjść. Idź sama. Przeżywaj wszystko samodzielnie i dla siebie.

Nie powstrzymuj łez. Płacz oznacza, że ​​czujesz coś, co musi się wydostać. To nie jest słabość. To jest ludzkie.

Nie uśmiechaj się, bo ktoś ci kazał.

Nie bój się śmiać z własnych żartów.

Nie mów „tak”, aby być grzeczną. Powiedz „nie”, bo to twoje życie.

Nie ukrywaj swoich opinii. Mów głośno i daj się usłyszeć.

Nie przepraszaj za bycie tym, kim jesteś. Bądź odważną, śmiałą i piękną. Bądź beznadziejnie sobą.