Czy spełniają się noworoczne postanowienia?

Noworoczne postanowienia, banał czy prawdziwy plan?

Nie znam chyba żadnej osoby, która z nadejściem Nowego Roku nie planuje jakichś zmian. Chyba większość ludzi tak robi i ja również jestem w tej większości. Z realizacją jest różnie, ale noworoczne postanowienia muszą być. Pamiętam jak w dalekiej przeszłości obiecywałam sobie, że rzucę palenie. Nie rzuciłam, owszem nie palę ale do tego doszło z zupełnie innego powodu i przy innej okazji. Tych obietnic było całe mnóstwo, niektóre się powtarzały, inne nie, a o wielu zapomniałam. Od pewnego czasu tylko cichutko obiecuję sobie, że schudnę, ale niezbyt głośnie, żeby moja konsekwencja i sumienie nie usłyszało, że śmiem siebie samą w żywe oczy okłamywać. Tak to jest u mnie z tymi postanowieniami i mimo, że nie mogę mówić za wszystkich to podejrzewam, że wielu z Was ma podobnie. A dlaczego tak jest?

No i tu dochodzimy do meritum, po co sobie coś obiecywać skoro z góry wiemy jak to się skończy. A może po cichutku liczymy, że „ten z góry” odwali za nas całą brudną robotę? Nie liczyłabym na cud. A i tak mimo, że to nie ma najmniejszego sensu wymyślam noworoczne postanowienia, wierząc że może tym razem… Podejrzewam, że w tej kwestii nie jestem wyjątkiem. Bo większość Polaków już taka jest, żalimy się, narzekamy, płaczemy nad naszym losem, ale żeby tak wziąć się w garść i ruszyć dupsko z kanapy to zaraz pojawia się milion wymówek. Wymówki też znamy jak nikt inny, chyba wyssaliśmy je z mlekiem matki bo do każdej sytuacji mamy od razu milion powodów dlaczego nie. A prawda jest taka, że mamy lenia i tyle.

A prawda jest taka…

Owszem zdarza się, że ludzie mają zwyczajnego pecha i mimo usilnych starań po postu im nie wychodzi. Ale większości, zwyczajnie się nie chce. I żadna wymówka nie jest odpowiedzialna za to, że jesteś zaniedbana, nie umiesz jeść pałeczkami, czy nie masz kasy. Nawet za to, że masz nadwagę, jesteś samotna, niewykształcona czy bezrobotna. Wszystko można zmienić! Jak przysłowie mówi; jesteśmy kowalami własnego losu. Ja wiem, że łatwiej mówić niż zrobić, wiem sama po sobie, faktów nie zmienię. Też od czasu do czasu lubię ponarzekać, choć zdarza mi się to rzadko. Ale zdarza się.  Nie raz kiedy syn zasypuje mnie lawiną pytań to łapie buraka na twarzy. Bo wstyd mi się przyznać, że zwyczajnie mi się nie chce. Tłumaczyć, że moje starania skończyły się po raz kolejny słomianym zapałem.

Aż w końcu doszłam do wniosku, że dużo w tym mojej winy. No dobra, to wszystko moja wina. 🙂 Bo robię co chcę, i kiedy chcę i jak mi się nie chce to tak jest i już. W moim wieku mogę wszystko, dosłownie wszystko. A teraz uwaga! Skoro mogę wszystko to mimo, że nie muszę już nikomu nic udowadniać, mogę udowodnić sobie, że wciąż mogę. A co? Jestem pewna, że stać mnie na to by dokonać tego co chcę. A Wy potraficie jeszcze być na tyle zdeterminowani by udowodnić coś samemu sobie? Skoro już z bólem serca padło stwierdzenie, że większość niedogodności to nasza wina, to co macie zamiar z tym zrobić?

Pamiętaj, że nie masz żadnego prawa użalać się na sobą, jeśli znowu Twoje noworoczne postanowienia spełzną na niczym, bo Ty nawet nie zaczęłaś niczego zmieniać w swoim życiu. Wówczas Twoje problemy na zawsze pozostaną Twoją winą! To jak będzie z postanowieniami w Nowym Roku? Będziesz kowalem swojego losu? Piszcie do mnie, jestem niesamowicie ciekawa, czy Wasze postanowienia kończyły się jak u mnie, a może osiągnęliście wyznaczony cel.

Tym razem będę trzymać za Was kciuki, a Wy za mnie mam nadzieję. 🙂